شهر کوچک ، وب سایت بزرگ

این مطالعه وب سایت رسمی بیست شهر را مورد تحلیل قرارمی دهد که نمایش دهنده ی اماکن غیر مجازی آنهاست. این تحلیل در برابر زمینه ی افزایش رقابت بین شهرها که تحت تاثیرجهانی شدن اقتصادی هستند، تنظیم شده است. این مقاله مشخصه های حتمی وب سایت ها را که عبارتنداز: اندازه، حضور و یا فقدان بعضی بخشها، به بعضی ویژگی های قابل اندازه گیری شهرها که وب سایت را می سازد مانند: اندازه، کارکرد های جهانی کنترل و میزان ثروت، به هم مرتبط می کند. با وجود تفاوت های مهمی که بین شهر های واحد نمونه وجود دارد، اما نمایش آنها از خودشان بر روی شبکه از یک الگوی استاندارد تبعیت می کند. این مطالعه به هم بستگی بین میزان ثروت شهر و مدل طراحی سایت اشاره می کند. اگرچه، این تحلیل نشان می دهد که اندازه ی شهر، اهمیت جهانی و برجستگی اقتصادی آن نمی تواند برای شرح ساختار رسمی وب سایت کافی باشد.

دولت های محلی به شکل روزافزونی در حال نمایش داده شدن بر روی شبکه ی گسترده ی جهانی هستند. این گستردگی ها که در طول سال ها بیشتر و بیشتر پیچیده شده اند، کارکردهای وسیع اطلاعاتی، اداری و تجاری پیدا کرده اند و موجب شکل گیری نوعی ساختار مجازی خاص خود شده اند.

حضور حکومت های محلی بر روی شبکه می تواند با درگیری رو به افزایش در سیاست های ملی و جهانی که نتیجه ی جهانی شدن اقتصادی است، در ارتباط باشد. منطق خاص اینترنت آن را قادر ساخته است که نهادهای مشابه دولتی عناصری مانند: فرمانداری، اداره ی اطلاعات توریستی، اطاق های بازرگانی، کتاب راهنمای تجاری، مراکز تفریحی خرید و مجلات خبری محلی را با هم ادغام کند. کارکردهای محلی و منطقه ای (گزینه هایی مثل فرمانداری) و بر عکس کارکردهای ملی و جهانی (عناصری مثل : بازاریابی) در یک سایت پهلوی هم قرار بگیرند.

بررسی حاضر وب سایت های رسمی بیست شهر را با هم مقایسه و تحلیل می کند: بنگالور( پنجمین شهر بزرگ هند)، بیجینگ(شهری در چین)، برلین، بوداپست، بوینس ایرس، شیکاگو، دلهی، ایسن، کلاسکو، لوگاس، لندن، لوس آنجلس، مادرید، مکزیکوسیتی، نیویورک، اوساکا، پاریس، سئول، سنگاپور و توکیو. این واحد نمونه از بیست دسته شهر برگرفته شده است. هفت شهر آن که توسط نظریه پردازان متفاوتی در آغاز دهه ی ۱۹۸۰ شهرهای جهان یا شهر های جهانی نامیده شده اند( فریدمن و ولف، ۱۹۸۲: فریدمن: سیسن۱۹۹۴،) مانند: لندن، پاریس، نیویورک، شیکاگو، لس آنجلس، سنگاپور و توکیو هستند. این شهر ها، به واسطه ی حضور شبکه ی پیچیده ی اداری، خدماتی و اطلاعاتی که هدف آن مشترکین جهانی هستند، شکل گرفته اند. سی شهر دیگر واحد نمونه در کشور خودشان دارای تراکم بالایی هستند و گاهی به عنوان مراکز کنترل سیاسی و اقتصادی اهمیتی بین المللی از خود نشان می دهند و می توان آنان را به اصطلاح فریدمن( ۱۹۸۶) شهر های ثانویه نامید. گزینش آنها بر مبنای تلاش برای جست وجوی دو دسته زمینه های فرهنگی و جغرافیایی و هم چنین به میزان مشخصی برآورد ذهنی اهمیت ملی و بین المللی این شهر هاست.

این بررسی بیست وب سایت نمونه ای را که بین جولای ۲۰۰۰ تا ژانویه ی ۲۰۰۱ قابل دسترس شده اند را بررسی می کند. بخش اول شامل تحلیل کمی وب سایت هاست با توجه به اندازه ی آنها که تعداد صفحات آن را تعیین می کند، که تعداد واحد های قابل دسترسی است که با جایگاه منابع مشترک ترکیب شده اند مانند :www.paris-france.fr

این ارقام به مشخصه های قابل اندازه گیری در شهر واقعی برمی گردد که وب سایت را تولید می کند. بخش دوم به حضور یا فقدان عناصر متفاوت وب سایت مانند : حجم نمایش تجارت، جهانگردی، موضوعات همسایگی مربوط می شود و آنها را به مشخصه های شهر ارتباط می دهد. بخش اول بر پایه ی برنامه ی نقشه ریزی وب سایت است که تعداد صفحات را فرض می کند. چنین برنامه ای که جست و جوگران شبکه نام دارد به جایگاه منابع مشترک دست رسی دارد. با یک بار اتصال به جایگاه منابع مشترک خاص، برنامه ی جستجوگر از صفحه ای به صفحه ی دیگر، آدرس ها و لینک های دقیق خود را نقشه برداری می کند. برنامه ای که برای این مطالعه مورد استفاده قرارگرفته است نسخه ی نمونه ی وی سی ای جستجوگر شخصی است. اطلاعات بخش دوم از طریق دست رسی به صفحات وب سایت های متفاوت و با همپیج ها و کیلیک در سطوح مختلف آغاز می شود .نتایج این دو بخش تحلیل با سه جنبه ی شهر که ساختار یا حجم نمایش وب را تحت تاثیر قرار می دهد مقایسه می شود. این جنبه ها عبارتند از : اندازه، وضعیت جهانی شهر و میزان ثروت.

تحلیل وب سایت های شهر درارتباط با خصوصیات ظاهری مشکلات روش شناسی چندی را موجب می شود. در درجه ی نخست، با توجه به پیچیدگی مفروض وب سایت ها و روند اجتماعی- اقتصادی متضمنی که تولید آنها را تسهیل می کند، بسیار خودبینانه است که پدیده ی نمایش شهر را بر روی شبکه بسنده به تحلیل های کمی بخش ها و وب پیج ها بدانیم. بنابراین، از این رو این مطالعه منحصراً قصد دارد تا نقطه ی شروع تحلیل عمیقی باشد که شامل حجم و سبک تولید وب سایت های
رسمی است. برای برشمردن ویژگی ابتدایی، این مطالعه تحلیل آماری خود را به شرح بنیادین محدود می کند. دوماً آنکه نه تنها ثروت بلکه موقعیت جهانی شهر هیچ کدام نمی تواند در قالب اعداد مطلقی بیان شوند. حال آنکه حداقل تخمینی برای اندازه ی انبوهه ی شهری وجود دارد. در بیشتر موارد ساختار اداری به حدی خرد است که اجازه ی تخمین ثروت منطقه را نمی دهد. به شکل مشابهی تعیین شهر خاصی به عنوان جهان شهر به یک خصوصیت واحد تکیه نمی کند بلکه بر مبنای ویژگی های متفاوتی استوار است. بنابراین، این مطالعه قصد دارد شهر های واحد نمونه را از دسته های مختلفی انتخاب و از جنبه های متفاوتی بررسی کند.
برمبنای تعداد افرادی که در انبوهه های خاصی زندگی می کنند، شهر ها به دو دسته تقسیم می شوند. یکی انبوهه های کم تر و دیگری بیش تر از ۵ میلیون نفر است. مضافاً شهر هایی که کارکردهای کنترل بین المللی بیشتری دارند با شهر هایی که درجه ی اهمیت جهانی آنها کمتر است مقایسه می شوند. هم چنین میزان ثروت یک کشور که در عین حال با زیر بنا و دست رسی به تکنولوژی اطلاعات گره خورده است می تواند تعیین کننده ی نوع نمایش خاصی باشد که از خود بر روی شبکه ی گسترده ی جهانی ارائه داده است. با توجه به جدایی ثروت و دست رسی به اینترنت این مطالعه دو دسته را تعریف می کند. کشور های ثروتمند تر با درآمد ناخالص ملی که بر اساس سرمایه آنها بیش از ۱۵۰۰۰دلار است و برخوردار از اقتصادهای پیشرفته اند مانند: امریکای شمالی‎/ اروپا و آسیا که با کشورهای فقیرتر که درآْمد ناخالص ملی آنها کمتر از ۱۵۰۰۰ دلار است مورد هم سنجی قرار می گیرند. شهر های جهان معمولا در کشور های ثروتمند تر قرار دارند و آنها انبوهه هایی بیش از ۵ میلیون سکنه ای دارند. این ارتباط درونی بین متغیر های مستقل می تواند در تفسیر نتایج به طور کافی مورد محاسبه قرار گیرد. اگر چه شهر های ثانویه تقریبا به طور مساوی به کشورهای ثروتمند تر و فقیر تر تقسیم می شوند و نیمی از آنها درون دسته ی انبوهه های بزرگ قرار می گیرند.

در بیشتر مواقع اداره ی کل شهر تولید کننده ی وب سایت های رسمی است حال آنکه در بعضی موارد فرمانداری شهر با شرکت های خصوصی به شکل نزدیکی برای تولید  وب سایت همکاری می کند. سایت های خصوصی تولید شده منحصراً در این مطالعه بررسی نمی شوند. علاوه بر این بیشتر شهر های واحد نمونه به شیوه های متفاوتی اداره و کنترل می شوند. تنها در بعضی موارد است که حد و مرزهای اداری نهادی که سایت های رسمی را تولید می کند. کما بیش با توسعه ی انبوهه های مادر شهر جور در میایند. این مسئله به طور مثال اعتبار بریتانیای کبیر، خاک برلین، دولت فدرال لاگوس، اداره ی ریاست اساکا و منطقه ی مادر شهر توکیو را شامل می شود. در دیگر شهر های واحد نمونه،وب سایتی که نهادی را تولید می کند تنها بخشی از منطقه ی مادر شهر را تحت پوشش قرار می دهد. در منطقه ی۶ میلیون سکنه ای روهرگبیت آلمان، بزرگترن شهر ان ایسن جمعیتش حتی به بیش از ۱۰ درصد هم نمی رسد. بنابراین وب سایت ایسن که توسط دولت محلی آن تولید شده، تنها می تواند به عنوان نماینده ی کل منطقه مورد تحلیل قرار گیرد. این مسئله هم چنین شامل وب سایت هایی می شود که بدور شهرهای داخلی خود، مرز های اداری کشیده اند و تنها شامل مراکز تجاری و همسایگی های تاریخی می شوند. این مسئله در مورد شهر پاریس کاملا مشهود است، البته با درجات کمتری در مورد نیویورک، لوس آنجلس، مکزیکوسیتی هم صدق می کند.

● نمایش شهرها، بازاریابی و شبکه ی گسترده ی جهانی

این مطالعه بر این باور استوار است که وب سایت های اداری شهر ها شکل خاصی از توسعه ی بازار هستند که توسط سدلر ( ۱۹۹۳) به عنوان بازاریابی شهر به منظور سود بردن ازکسب موفقیت های مشترک و محدود ملی و بین المللی تعریف شده است. این مفهوم در طول سه دهه ی گذشته اهمیت پیدا کرده است. بحران شهری در طول دهه ی ۱۹۷۰ سیاستمداران شهر را به سمت باز اندیشی سیاست های محلی سوق داد. برای بسیاری، پاسخ قبول گرایش به کارافرینی و ترویج فعالانه ی شهر هایشان بود. از آن زمان به بعد، استفاده ی اگاهانه از تصاویر و نمایش ها در دستور کار های ترقی خواهانه قرارگرفت و شاهد توسعه ی آنها بودیم و موجب شده است که بسیاری از تئوریسین ها در مورد مدل کارافرینی رژیم شهری گفتگو کنند.
مطالعه ی هرشل در سال ۱۹۹۸ در مورد شهرداری های آلمان شرقی بعد از اتحاد دوباره ی آلمان، این طور بیان می کند که ترقی خواهی در دوران ناامنی اقتصادی و دوباره سازماندهی سیاسی به شکل خاصی گسترش یافته است. این ادعا توسط وارد( ۱۹۹۸) رد شده است. وی نشان داد که معاملات بازار به یک دوره ی ناامنی اقتصادی مربوط می شود. در این رابطه، کارافرینی شهری باید نه به عنوان یک عمل تنظیمی برای نظام اقتصادی بلکه به عنوان واکنشی به تغییر اقتصادی نگریسته شود.
بازار یابی اگرچه شامل تبلیغ مکان برای پتانسیل جهانگردی و سرمایه گذاری می شود اما محدود به آن نیست. یک جنبه ی تبلیغ برنامه های گردشگری شهری است که توسط مایلز ( ۱۹۹۸) عنوان شده این است که به شکل محرکی عصبی و شوخ طبعانه، تمایز بین سرگرمی، اطلاعات و تبلیغات را محو می کند. این ملاحظات مخصوصاً در مورد وب سایت شهرها هم به کار برده می شود. بنابراین، در زمینه ی تحلیل ما، مفهوم بازار یابی باید بیشتر وسعت یابد. شیوه های متفاوتی که یک شهر می تواند بر روی وب سایت نمایش داده شود نمی تواند به آموزنده و تشویق کننده تقسیم شوند بلکه منظری از یک نمایش مشابه هستند. نمایش شهر بر روی وب سایت هم شامل اطلاعاتی در مورد شهر می شود و هم فرصت هایی را برای ارتباطات متقابل با سازمان های شهری فراهم می کند. هر دو این ها، به نشاندن مفهوم شهر در درون اگاهی عمومی کمک می کنند و بنابراین باید با توجه به تلاش برای تصویرسازیی نگریسته شوند که در نهایت به افزایش منافعی از صنعت توریسم وسرمایه گذاری منجر می شوند.

● اندازه ی شهر و اندازه ی وب سایت

در میان نمونه های ما، پاریس و لندن دارای بزرگترین وب سایت ها با تعداد ۷۰۰۰ صفحه و شیکاگو با ۶۰۰۰ صفحه است. این ارقام شامل لینک های صفحات شخصی نمی شود. کوچکترین وب سایت،وب سایت شهر بوینس ایرس با ۲۹ صفحه و بنگالور با ۹ صفحه است. توکیو با داشتن بزرگترین انبوهه ی جهان و بیش از ۲۷ میلیون نفر جمعیت، دارای وب سایتی با تعداد ۳۰۰۰ صفحه است، در حالی که شیکاگو با داشتن ۷ میلیون نفر جمعیت، وب سایتی ۶۰۰۰ صفحه ای دارد. از طرفی دیگر بوداپست که به سختی جمعیتش به ۲ میلیون نفر میرسد،وب سایتی۱۳۰۰ صفحه ای دارد، تنها اندکی کمتر از وب سایت ۱۹۰۰ صفحه ای لوس آنجلس که نمایش دهنده ی انبوهه ای بیش از ۱۲ میلیون است.

شکل شماره ی۱ اندازه ی وب سایت را در دسته های متفاوت شهر ها نشان می دهد. این شکل مطالعات گذشته را تا جایی اصلاح می کند که تفاوت مهمی در اندازه ی شهرها وجود دارد اگر کسی گروهی از شهر های بزرگ را با شهر های کوچک تر مقایسه کند. شهرهایی که بیش از ۵ میلیون نفر جمعیت دارند، اندازه ی وب سایت آنها بیش از ۳۰۰۰ صفحه است و در حالی که با جمعیتی کمتر از ۵ میلیون سکنه، تقریبا ۸۰۰ صفحه برای هر وب سایت وجود دارد.
این رقم هم چنان نشان می دهد که اندازه ی وب سایت شهر هایی که در کشور های ثروتمندتر و فقیرتر وجود دارند کاملا متفاوت است. شهرهایی که در کشور های ثروتمندتر وجود دارند تقریبا خود را با تعداد ۳۰۰۰ صفحه نمایش می دهند در حالی که شهرهای کشورهای فقیرتر به سختی به ۱۰۰۰ صفحه برای هر شهر می رسند. این ارتباط به نظر واضح تر می رسد اگر کسی کشور های جهان را که تمایل دارند در دسته ی کشورهای ثروتمند قرار گیرند، با کشورهای ثانویه که در هر دو دسته ی کشور های ثروتمند و فقیر تقسیم شده اند، را با هم مقایسه کند. کشور های ثروتمند به طور میانگین در مقایسه با کشور های فقیر که وب سایتشان ۱۷۰۰ صفحه است، دارای وب سایت هایی ۴۰۰۰ صفحه ای هستند. این مشاهدات اشاره می کنند که اندازه ی وب سایت شهر احتمالاً هم بستگی ای با میزان ثروت کشور مربوطه دارد.

● کدام شهر شکل وب سایت را نشان میدهد؟

شکل شماره ی ۲ درصد وب سایت هایی را از واحد نمونه گیری نشان می دهد که بخش های خاصی دارند. تقریباً همه ی
وب سایت ها بخشی دارند که خدمات اداری ارائه می دهد و اطلاعاتی را در باره ی پروسه ی رسمی فراهم می کند. دیگر ویژگی های معمول بخش اخبار و حوادث هستند( ۸۵ درصد وب سایت های واحد نمونه گیری)، بخش توریست( ۷۵ درصد) و بخش هایی که برای تاجران محلی فراهم شده است( ۷۵ درصد). تنها ۵۵ درصد از وب سایت های واحد نمونه گیری امکاناتی را برای به انجام رساندن فرم ها بر روی شبکه ارائه می دهند و تنها ۲۰ درصد برای ارائه ی ملاقات های برجسته ی بین المللی طراحی شده اند.

در بیشتر مواقع، ارتباط معنا داری بین اندازه ی شهر و حضور برخی ویژگی های مشخص بر روی وب سایت وجود ندارد. همانطور که شکل شماره ی ۳ نشان می دهد، تنها تفاوت در این است که شهر هایی که کم تر از ۵ میلیون نفر جمعیت دارند، بیشتر به گروه های مورد نظر بین المللی تمایل دارند. در این رابطه، می توان این طور فرض کرد که شهرهای بزرگ احتیاج کمتری به بازدیدکنندگان خارجی دارند. در نتیجه با این واقعیت مورد تایید قرار می گیرد که شهر های کوچک با جمعیتی کمتر از ۵ میلیون سکنه کمتر خدمات تجاری داخلی بر روی وب سایت شان ارائه می دهند.

مهم تر ین تفاوت بین شکل وب سایت ها زمانی پیدا می شود که کسی شهرهای کشورهای ثروتمند تر را با کشور های فقیر تر مقایسه کند (شکل شماره ی ۶۹). شهر های کشور های فقیرتر بیشتر بازدید کنندگان بین المللی را مورد هدف خود قرار داده اند. ( ۳ شهر فقیرتر یا ۳۸ درصد در مقایسه با یک یا ۸ درصد شهر های واحد نمونه که در کشورهای ثروتمند واقع اند.). آنها هم چنین بیشتر مایلند که خدمات توریستی ارائه دهند ( ۸ شهر فقیرتر شهرهای واحد نمونه که برا براست با ۱۰۰ درصد در مقایسه با ۷ شهر واحد نمونه که در کشورهای ثروتمند تر واقع اند و تنها برابر است با ۵۸ درصد) و هم چنین کم تر مایلند تا اخبار و حوادث محلی را عرضه کنند ( تنها ۵ یا ۶۳ درصد در مقایسه با ۱۲ شهر در کشور های ثروتمندتر که برابر است با ۱۰۰ درصد).

● نتیجه گیری:

تحلیل واحد نمونه، ارتباطی را بین وسعت شهر واقعی و شهر مجازی نشان می دهد. برلین با داشتن کمتر از ۴ میلیون نفر جمعیت، دارای وب سایتی با تعداد ۲۰۰۰ صفحه است در حالی که مکزیکوسیتی با داشتن یکی از بزرگترین انبوهه های جهان دارای وب سایتی ۸۰۰ صفحه ای است. نه تنها به اندازه ی کشور های ثروتمند و توسعه یافته، ارتباط نمایانی بین جمعیت و مقدار وب سایت ها وجود ندارد. اوساکا، به داشتن انبوهه ای بیش از ۱۰ میلیون نفر، وب سایتی ۳۰۰۰ صفحه ای دارد در حالی که پاریس با داشتن انبوهه ای مساوی با اوساکا،وب سایتش دو برابر اوساکاست. با مقایسه ی وب سایت های شهر های جهان با شهرهایی که با عنوان شهرهای ثانویه برچسب خورده اند، می توان فهمید که تفاوت ها بسیارکوچک است. این واقعیت که شهر های جهان بیشتر خدمات اداری ارائه می دهند و مکرراً اخبار محلی را به روز میکنند، به علت سطح بالاتر توسعه ی آنها در مقایسه با شهر های ثانویه است. تنها تفاوت عمده ای که در مورد وضعیت شهرهای جهانی مشهور است، کمبود بخش توریستی در بسیاری از شهر های جهان است که به دو نتیجه منجر می شود. اولاً به دلیل شهرت جهانی شان نیازی ندارند که منابع بسیاری را برای تبلیغ موقعیت و ایجاد پتانسیل توریستی برای آشنایی آنها با جاذبه های شهر خود، مصرف کنند. ثانیاً به علت شالوده ی پیچیده شان، شهر های جهان تمایل دارند که بخش خدمات توریستی را به تولید کنندگان بخش خصوصی محول کنند. اگر چه، هر دو مورد نشان می دهد که خدمات اداری شهر های جهان کمتر علاقه مند هستند تا شهر شان را برای پتانسیل توریستی تبلیغ کنند.

واحد نمونه ارتباط روشنی را بین میزان ثروت کشور و اندازه ی وب سایت شهر نشان می دهد. دسته بندی شهر های واحد نمونه به دو دسته ی ثروتمند و فقیر بیان می دارد که وب سایت هایی که توسط کشور های ثروتمندتر تولید می شوند به طور معناداری بزرگتر و پیشرفته هستند. از آنجا که دست رسی به تکنولوژی اینترنت در کشور های ثروتمندتر و توسعه یافته تر به نسبت کشور های فقیرتر آسان تر است، نتیجه قانع کننده به نظر می رسد.
با توجه به شکل آنها که واحد نمونه نشان می دهد، شهرها با وجود جایگاه متفاوت فرهنگی و جغرافیایی که دارند، به طور شگفت آوری خود را مشابه نمایش می دهند. در طول چند سال حظورشان،
وب سایت های اداری در سراسر جهان به سازمان هایی عمومی مانند ترمینال فرودگاه یا مراکز تفریحی خرید توسعه پیدا کرده اند. با وجود این همانندی عمومی، تفاوت مهم دیگری که وجود دارد بین کشور های ثروتمند تر و فقیر تر است. آن دسته از فعالیت های وب سایت ها که بیشتر متوجه بازدید کنندگان بین المللی است و شامل خدمات توریستی می شود، بیشتر در بین کشورهای فقیرتر واحد نمونه وجود دارد. دلایل بیشتر دوگانه به نظر می رسند. از یک طرف، شهر های کشورهای فقیرتر و کم تر توسعه یافته، به نظر می رسد که نیاز بیشتری به توسعه ی خود در بین مرزهای محلی و ملی دارند. بنابراین آنها مکرراً از رسانه ی کم خرج و وسیع اینترنت استفاده می کنند در حالی که شهر های ثروتمندتر و توسعه یافته تر به نظر می رسد بیشتر به منابع بومی بسنده می کنند. از طرف دیگر، بخش دیگر این نتیجه می تواند به دلیل ساختار پیشرفته تر اینترنت در کشور های ثروتمند باشد، جایی که احتمالاً در کشور های ثروتمند، شهرها هم چنین مایلند تا منابعی را به اخبار مکرراً به روز شده ی محلی و اطلاعاتی در باره ی همسایگی های خاص اختصاص دهند.

اگر چه، نگاهی نزدیک تر به شهر های واحد نمونه چنین انتظارات خاصی را از این مشاهدات به وجود می آورد. با نگاه به نمایش و وسعت شکل وب سایت های مختلف، تعجب آور خواهد بود که علیرغم نقایص قابل توجه رقابت آنها با دست یابی به اینترنت و تکنولوژی بالاست و بعضی از شهر ها با داشتن اقتصادهای کمتر پیشرفته دارای وب سایت های حرفه ای تری هستند. برای مثال مکزیکوسیتی اخبار محلی گسترده، بخش بسیار خاص تجارت داخلی و بسیاری از فرصت های آنلاین برای اجرای پروسه ی معاملات اداری ارائه می دهد. اگر چه ساکنین کشورهای فقیرتر کمتر تمایل به دست رسی به اینترنت دارند اما درصد شهرهایی که خدمات معاملاتی ارائه می دهند تقریبا در کشورهای فقیرتر و ثروتمندتر یکسان است.

واحد نمونه نشان می دهد که میزان ثروت کشور که در عین حال به زیر بنا و توسعه ی تکنولوژیکی آن مربوط است، عامل منحصر به فرد برای نشان دادن شیوه هایی که شهر وب سایت خود را سازمان می دهد نیست. این مسئله مدارک بیشتری را برای اثبات فرض اولیه که فرم نمایش شهر به عنوان کارکردی واقعی برای وضعیت اقتصادی اجتماعی شهر هست، فراهم می کند اما ترجیحاً می تواند پی آمد موقعیت مشخص سیاسی ای باشد که پروسه ی تولید وب سایت در آن محاط شده است.
پس دلیل آنکه بعضی از شهرها فعالانه از وب سایتشان برای شکل دادن به تصویر و شهرتشان برای ساکنین و بیگانگان استفاده می کنند چیست در حالی که دیگران نمیکنند دلیلی که معمولا شنیده می شود این است که بعضی از سیاست مداران محلی حقیقتاً خواستار افزایش رقابت بین محلات مختلف هستند و همین هوشیاری در استفاده ی هوشیارانه تر از اینترنت به عنوان یک رسانه باز تاب می یابد. اگرچه پرو سه ی جهانی شدن اقتصادی بر فضاهای مختلف به شیوه های مختلفی تاثیر گذاشته است و این که وب سایت شهر آیینه ای است برای این تاثیرات نابرابر، اما وب سایت می تواند به عنوان شاخصی برای نشان دادن اینکه تا کجا شهر با پیامد های جهانی شدن دست به گریبان شده است و چقدر مجبور به معنی کردن هویت خود در مقایسه با دیگر فضاهاست. پیشنهاد برای تحقیقات بعدی این خواهد بود که نگاهی نزدیک تر به شرایط خاصی که وب سایت های رسمی تحت آن طراحی وتولید می شوند، داشته باشیم و اهدافی که تولید کنندگان درجست وجوی آن هستند و استراتژی هایی که آنها با توجه به موقعیت شهر در نظام جهانی فرهنگی، سیاسی و اقتصادی در تعقیب آن هستند را بررسی کنیم.

نویسنده: فلورین اربن

عضو گروه آموزشی معماری، موسسه ی تکنولوژی ماساچوست، کمبریج
مترجم: نجمه محمدخانی