| معمارى
سیستم‌هاى کاربردى (Application Architecture) به سازمان اجازه مى‌دهد که
مؤلفه‌هاى Business Model خود را در قالب سیستم‌هاى اطلاعاتى پیاده‌سازی،
ذخیره و بازیابى نماید. این مؤلفه‌ها درواقع رویه‌هاى کسب‌وکار و مستنداتى
مى‌باشند که مى‌توانند با استفاده از ساختار runtime اجرا گردند.
|
| |
| سیستم‌هاى
پیاده‌شده در این لایه بخش جداناپذیرى از فرآیند کسب‌وکار مى‌باشند و لذا
در هر لحظه مى‌توانند وضعیت کسب‌وکار را مشخص نمایند. بعد از تعریف مدل
کسب‌وکار الکترونیکى (Business Model) مى‌توان به‌سادگى معمارى سیستم‌هاى
کاربردى را ایجاد نمود. ازآنجایى که ساختار لایه معمارى سیستم‌هاى کاربردى
نیز مبتنى بر تکنولوژى شیءگرا مى‌باشد لذا طراحى و پیاده‌سازى سیستم‌هاى
کاربردى براساس مدل کسب‌وکار بسیار ساده خواهد بود.
|
| |
| از به‌هم آمیختن
این دو لایه رابطه مستقیمى بین مؤلفه‌ها و سرویس‌هاى معمارى سیستم کاربردى
با مدل کسب‌وکار ایجاد مى‌گردد. و این باعث ساده‌تر شدن معمارى سیستم و
یکنواختى بین آن دو لایه مى‌گردد بعلاوه تغییرات آتى در مدل کسب‌وکار
مى‌تواند به‌سادگى با معمارى سیستم‌هاى کاربردى هماهنگ عمل نماید.
|
| |
| براى اطلاعات بیشتر در این زمینه مى‌توان به دو مبحث زیر پرداخت:
|
|
|
|
| |
سرویس‌هاى اشتراکى برنامه‌هاى کاربردى (Shared Application Services)
|
|
| مدل کسب‌وکار
معمولاً شامل مجموعه‌اى از انواع داده‌ها (types) (یا به‌عبارتى کلاس
اشیاء) و سرویس‌هاى کاربردى (application services) مى‌باشد.
سابقاً تأکید تکنولوژى شیءگرا روى کلاس‌ها و استفاده مجدد آنها متمرکز
گردیده بود. براى مثال کلاس‌هاى یک مدل کسب‌وکار مى‌توانند معرف مشتریان،
فروشندگان و محصولات و انواع متدهایى باشند که برروى آنها اعمال مى‌گردد.
این متدها نشان‌دهنده مسؤولیت‌هاى (responsibilities) اشیاء مذکور در درون
مدل کسب‌وکار مى‌باشند.
|
| |
| اما از طرف دیگر یک
مدل کسب‌وکار دقیق مى‌باید منعکس‌کننده سرویس‌هاى کاربردى (application
servies) و دربرگیرنده المان‌هاى یک فرآیند کسب‌وکار نیز باشد. رفتار
سرویس‌هاى کاربردى بیشتر شبیه اشیاء مى‌باشد تا کلاس‌ها و تمایل دارند تا
نقش فعالى را در فرآیند تجارى ایفا نمایند و مایلند تا در یک محل همراه
شیئى که فرآیند روى آن انجام مى‌پذیرد، باشند. کاربران این سرویس‌ها را
عنصر فعال در فرآیند تجارى تصور مى‌نامند.
|
| |
| کاربر یک درخواست
به سرویس کاربردى ارسال و نتیجه مناسب را دریافت مى‌نماید. این نوع
سرویس‌هاى کاربردى با مفاهیم type در ابزارهاى قدیمى نظیر ++C و Smalltalk
تطبیق ندارند بلکه به مدل CORBA نزدیکتر مى‌باشند. مدل‌هایى که در آنها
اشیاء داراى نوع مى‌باشند و این امکان وجود دارد که در یک محیط توزیعى فعال
گردند. براى دریافت سرویس از اشیاء فعال (active objects) پیامى به آنها
ارسال مى‌گردد. براى مثال یک سرویس‌دهنده فعالیت‌هاى بازرگانى (trading
service) را درنظر مى‌گیریم به‌نحوى که این سرویس‌دهنده علاوه‌بر دریافت
سفارشات خرید، فروش اقلام را نیز انجام مى‌دهد. واضح است که تطبیق سفارشات
خرید و اقلام فروش از وظایف سرویس‌دهنده مذکور مى‌باشد.
|
| |
| حال چنانچه چندین
برنامه کاربردى در سیستم درحال اجرا باشند، لازم است یک سرویس‌دهنده واقعى
سرویس‌هاى لازم را دراختیار تمامى آنها قرار دهد، تا بتوان عملکرد کلى شرکت
را کنترل و هدایت نمود. لذا ضرورى است که سرویس‌دهنده تنها یک‌بار ایجاد و
فعال گردد (instantiated) و به‌عنوان یک سرویس‌دهنده فعال خدمات لازم را
به برنامه‌هاى کاربردى در حال اجرا ارائه نماید.
|
|
| |
تهیه رویدادهاى کسب‌وکار در طراحى (Business Model)
|
|
| مدل کسب‌وکار و
معمارى سیستم‌هاى کاربردى همراه آن علاوه‌بر آنکه مى‌باید در هر لحظه قادر
به تشخیص اطلاعاتى مفید و مؤثر از وضعیت کسب‌وکار باشد، باید بتواند آنها
را نیز مانیتور نماید. ازطرف دیگر این نگرش حجم زیادى از اطلاعات را تولید
مى‌نمایند که خود موجب سربار و نیز تحت فشار قرار دادن شبکه ارتباطى
مى‌گردد و نیازمند تجهیزات سخت‌افزارى قدرتمند و یا شبکه‌هایى با پهناى
باند زیاد مى‌باشد و مدیریت چنین حجم زیادى از اطلاعات تولیدشده، مشکلاتى
را به‌همراه داشته و اقتصادى نیز نمى‌باشد.
|
