انچه که درباره ایجاد لینک ادرس باید بدانید
انچه که درباره ایجاد لینک ادرس باید بدانید
6519 تعداد بازدید | یکشنبه 7 تیر ماه 1394
کارگزاران وب ممکن است هزاران فایل داشته باشند، فایلها باید طوری سازماندهی شوند که مدیریت بر آنها آسان باشد. دایرکتوری ابزاری برای سازماندهی فایلها است. بعد از اینکه پی بردید اسناد مورد نیازتان در کدام کارگزار وجود دارد، ممکن است نیاز باشد دایرکتوری را تعیین کنید که فایل در آنجا قرار دارد. دایرکتوریها می‌توانند تودرتو باشند و ساختار درختی را ایجاد کنند. دایرکتوری که شامل سایر دایرکتوریها است،
دایرکتوری
کارگزاران وب ممکن است هزاران فایل داشته باشند، فایلها باید طوری سازماندهی شوند که مدیریت بر آنها آسان باشد. دایرکتوری ابزاری برای سازماندهی فایلها است. بعد از اینکه پی بردید اسناد مورد نیازتان در کدام کارگزار وجود دارد، ممکن است نیاز باشد دایرکتوری را تعیین کنید که فایل در آنجا قرار دارد. دایرکتوریها می‌توانند تودرتو باشند و ساختار درختی را ایجاد کنند. دایرکتوری که شامل سایر دایرکتوریها است، دایرکتوری ریشه نام دارد. مجموعه دایرکتوریها در فایلها، سیستم فایل را به وجود می‌آورد. در سیستم یونیکس، دایرکتوریها با / از هم جدا می‌شوند، درحالیکه در سایر سیستمها با \ از هم جدا می‌شوند. نمونه‌ای از ساختار درختی دایرکتوریها در شکل 2-4 آمده است.
نام فایل
پس از اینکه کارگزار و مسیر یک سند براساس دایرکتوری مشخص شد، باید نام فایل مشخص شود. این مرحله شامل دو بخش است: نام فایل و پسوند آن. نام فایل می‌تواند نام استانداردی در سیستم عامل باشد. کاراکترهای ویژه‌ای مثل کولن (:) و اسلش (/) معمولاً به عنوان نام فایل مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. مثلاً نام first: 1.htm قابل استفاده نیست. نام test/1.htm ممکن است در کامپیوتر مکینتاش معتبر باشد ولی در PC و یونیکس ایجاد مشکل می‌کند.
نام فایل و پسوند آن با نقطه از هم جدا می‌شوند. پسوند فایل نوع اطلاعات موجود در فایل را مشخص می‌کند. به عنوان مثال، فایلهای HTML با پسوند HTM و فایل تصاویر JPEG با پسوند JPG مشخص می‌شوند.
پروتکل
ممکن است اینطور فکر کنید که برای دستیابی به کارگزار، غیر از کارگزار، دایرکتوری و نام فایل، به چیز دیگری نیاز نباشد. اما، به موضوع دیگری به نام پروتکل نیاز است. اینترنت مجموعه استانداردی از منابع را پشتیبانی می‌کند که هرکدام دارای پروتکل مخصوص به خودشان هستند. پروتکل یک بحث ساختاری است که کامپیوتر انجام می‌دهد تا خدمات خاص منبع را ارائه کند. به عنوان مثال، پروتکلی که وب را امکان‌پذیر می‌سازد، پروتکل انتقال ابرمتن (HTTP) نام دارد. وقتی پیوندی را در صفحه وب کلیک می‌کنید، مرورگر با استفاده از پروتکل HTTP با کارگزار وب ارتباط برقرار می‌کند و اسناد مناسب را به دست می‌آورد.
گرچه HTTP به معنای پروتکل انتقال ابرمتن است، مشخص نمی‌کند که چگونه یک فایل از کارگزار به مرورگر انتقال یابد، فقط مشخص می‌کند که چه بحثی میان مرورگر و کارگزار صورت می‌گیرد تا فایل انتقال یابد. انتقال واقعی فایل، وظیفه پروتکل سطح پایین شبکه، مثل پروتکل کنترل انتقال (ICP) است. در اینترنت، ترکیب TCP و IP ارتباط خام را امکان‌پذیر می‌سازد. اغلب متخصصین نمی‌دانند که HTTP جزئی از URL است. گرچه اغلب از پروتکلهای HTTP و TCP/IP استفاده می‌شود، ولی پروتکلهای دیگری وجود دارند که برای کاربران HTML مهم است، زیرا توسط پیوندها فراخوانی می‌شوند. بعضی از این پروتکلها در جدول 2-4 آمده‌اند.
آنچه که در جدول 2-4 آمده است، پروتکلهای متداول هستند. اما همواره پروتکلهای جدید و حالتهای جدیدی از URL شکل می‌گیرند. روزی ممکن است، چیزهایی مثل LDAP، IRC، تلفن، فاکس و حتی تلویزیون برای دستیابی به اطلاعاتی مورد استفاده قرار گیرند. URLها علاوه بر پروتکل، آدرس کارگزار، دایرکتوری و نام فایلها، حاوی نام کاربری و کلمه رمز، شماره پورت و گاهی یک شناسه‌اند. URLهایی، مثل mailto ممکن است اطلاعات دیگری مثل آدرس پست الکترونیکی را داشته باشند.
نام کاربری و کلمه رمز
FTP و تلنت، پروتکلهایی برای تشخیص هویت هستند، ممکن است فرض شود که کاربران مجاز، به خدمات تشخیص هویت دسترسی دارند و این پروتکلها نیاز به نام کاربری و کلمه رمز دارند. نام کارگزار قبل از نام کاربری و کلمه رمز قرار می‌گیرد، مثل username: password@server-address کلمه رمز در URL اختیاری است و URL ممکن است به این صورت باشد: username:@server-address. به کاربران HTML توصیه می‌شود که از کلمه رمز به عنوان بخشی از اطلاعات URL استفاده نکند، زیرا این اطلاعات در صفحه وب یا کادر URL مرورگر قابل مشاهده‌اند.
پورت
در URL ممکن است پورت مورد استفاده نیز مشخص گردد، هرچند که این کار به ندرت انجام می‌شود. مرورگرها از طریق پورتها با کارگزاران وب ارتباط برقرار می‌کنند. پورتها با یک مقدار عددی مشخص می‌شوند. هر پروتکل با یک شماره پورت مشخص می‌گردد. به عنوان مثال، HTTP باید به پورت شماره 80 نسبت داده شود. مدیر کارگزار می‌تواند کارگزار را طوری پیکربندی کند که پروتکلها با پورتهای غیر از پورت پیش‌فرض کار کنند. این کار معمولاً برای کاربردهای امنیتی یا آزمایشی صورت می‌گیرد. برای تعیین شماره پورت، آن را بعد از آدرس کارگزار قرار دهید و آنها را با کولن (:) از هم جدا کنید، مثل site-address:8080. اغلب، مدیران وب سعی می‌کنند شماره پورتها را تغییر ندهند، زیرا ممکن است موجب مشکلاتی شود.
شناسه
پس از اینکه کاربر نام فایل را مشخص کرد، ممکن است بخواهد مستقیماً به نقطه‌ای از فایل مراجعه کند. چون در HTML می‌توان پیوندها را تنظیم کرد، می‌توان پیوندی به نقطه خاصی از فایل ایجاد کرد. برای پرش به یک پیوند خاص، URL باید شامل نام پیوند باشد که قبل از آن علامت # قرار دارد. این موضوع نشان می‌دهد که این مقدار یک شناسه است. به عنوان مثال، برای تعیین نقطه‌ای به نام "contents" در فایل test.htm باید از test.htm#contents استفاده کنید. در هر جای دیگری از فایل، نام این بخش از فایل، باید با استفاده از دستوری که پیوندی را ایجاد می‌کند ذکر شود. این موضوع را در ادامه مورد بررسی قرار می‌دهیم.
رمزگذاری
هنگام نوشتن اجزای URL، مراقب باشید که با استفاده از کاراکترهای قابل نمایش نوشته شوند (کاراکترهای اسکی). حتی در بین کاراکترهای معمولی صفحه کلید، ممکن است کاراکترهای ناامن یا کاراکترهایی وجود داشته باشند که در URL یا سیستم عامل مربوط، معنای خاصی داشته باشند. اگر از این کاراکترها در URL استفاده شود، باید به شکل خاصی رمزگذاری شوند. عدم موفقیت در این رمزگذاری، منجر به خطا خواهد شد.
شکل رمزگذاری متشکل از علامت درصد (%) و دو رقم مبنای 16 است که متناظر با مقدار آن کاراکتر در کد اسکی است (جدول 3-4). در اغلب محیزهای اینترانت، اسامی فایلها، کاربرپسند هستند، مثل "first quarter earnings 1999.doc". این نوع اسامی، حاوی کاراکترهای ناامن هستند. اگر این فایل در کارگزار وب استفاده شود، بخش فایل مربوط به URL آن بصورت first%20quarter%20earning%201999.doc است. در اینجا، فضای خالی با مقدار %20 مشخص شده است (مقدار مبنای 16 که نشان‌دهنده کد اسکی کاراکتر فضای خالی است). کاراکترهای دیگری که ممکن است مشکل ایجاد کنند در جدول 3-4 آمده است.
توجه کنید که اغلب کاراکترهای جدول 3-4 نباید به کد تبدیل شوند، ولی تبدیل آنها نیز مشکلی ایجاد نمی‌کند. برای اطمینان، کد
آنها را قرار دهید.
آنها را قرار دهید.